Wie o wie is het deze week?
-
13 maart 2006
Geboren in 1942 in Daytona Beach in Florida. Over zijn jeugd is eigenlijk niet zoveel bekend. Hij was al vroeg geïnteresseerd in schilderen, maar dat is ook alles wat we weten.
Met schilderen kun je natuurlijk nooit aan de bak komen in de VS, dus hij koos voor een beter geaccepteerd beroep: hij ging het leger in. Daar kwam hij natuurlijk ook in aanraking met schilderen (die boten worden niet vanzelf grijs en die tanks worden niet vanzelf groen), en al snel zag hij wat op dat moment het grote probleem in schilderland was: als je een stukje had geverfd (mooi grijs bijvoorbeeld), dan moest je eerst wachten totdat dat droog was voordat je er iets anders op kon schilderen (U96 bijvoorbeeld).
Dit probleem liet hem niet los, en op een mooie dag zag hij het licht. Hij bedacht dat je met de juiste materialen ook gewoon nat-op-nat kon schilderen. Om dit idee uit te werken nam hij ontslag bij het leger en stortte zich volkomen op zijn nieuwe techniek.
Hij ontwikkelde speciale verf en speciale kwasten, en inderdaad, het lukte! Nat-op-nat was mogelijk! En niet alleen dat, maar nat-op-nat schilderen bleek ook nog eens erg eenvoudig te zijn. Zo eenvoudig zelfs, dat iedereen er mooie schilderijen mee zou kunnen maken.
Nu werd het tijd om zijn ontdekkingen wereldkundig te maken. Hij kocht een oude camper en begon Amerika rond te trekken. Overal waar hij kwam gaf hij workshops, en al snel wilde iedereen nat-op-nat schilderen. Hij begon een postorderbedrijfje aan huis, waarvandaan hij zijn speciale kwasten en verf (voor weinig) verkocht.
Iets wat populair is in Amerika moet natuurlijk op TV komen, en halverwege de jaren 80 was het zover: zijn eigen TV-show, "The Joy of Painting" verscheen op de buis. Nu kon heel het land meegenieten van zijn nat-op-nat-techniek.
Op TV kwam hij heel goed over. Zijn zachte, pluizige, bijna naief-lieve karakter werd door de TV uitvergroot, en zijn vrolijk enthousiasme over zoiets simpels als het schilderen van een boom werkte aanstekelijk. Men smolt gewoon weg als hij vertelde over "a happy little tree", "happy little clouds" of "happy little bushes". Ook uitspraken als "We don't make mistakes, we have happy accidents" of "Everyone needs a friend, even a tree needs one" deden het goed bij de kijkers.
In heel Amerika, en al snel heel de wereld, werden speciale schildercursussen met zijn methode gegeven. Zijn bedrijfje groeide en groeide, en hij werd de grootste promotor van schilderkunst in de hele wereld. Nu nog kun je je aansluiten bij verenigingen die niks anders doen dan happy little trees schilderen. Daar leer je, tegelijk met een aantal andere mensen, om een echt mooi nat-op-nat landschapje te schilderen.
Helaas is hij in 1995 overleden, dus meer meesterwerken zal hij niet maken. Maar de wereld zal hem herinneren als één van de grootste schilders van de 20e eeuw.