Wie o wie is het deze week?
-
2 mei 2005
Tot enkele weken geleden had niemand nog van hem gehoord. Maar binnen de katholieke kerk was hij al wel bekend. Hij was de laatste jaren de persoonlijk adviseur van de oude paus, en daarmee de belangrijkste man in het Vaticaan. Daarnaast was hij de afgelopen 24 jaar prefect (eerste man) van de Congretatie voor de Geloofsleer, een nieuwe naam voor wat vroeger de Inquisitie werd genoemd.
Zoals elke jonge Duitser was hij lid van de Hitlerjugend. Hij werd in 1944 soldaat bij de Wehrmacht, maar deserteerde enkele dagen voor de definitieve Duitse overgave in mei 1945.
In de roerige jaren 60 was hij professor met een leerstoel voor dogmatiek en dogmageschiedenis aan de Universiteit van Tübingen. Het opkomend Marxisme en de daarbij horende discussies over het geloof en de invulling daarvan bepaalden zijn mening in grote mate. "De leer van de kerk moet los staan van de tijdgeest", oftewel "Zoals het vroeger was, was het goed".
Zijn afkeer van het Marxisme leidde in de jaren 80 tot een harde aanpak van de "Bevrijdingstheologie". Dat was een beweging in Latijns Amerika die de RK-Kerk op één lijn probeerde te krijgen met progressieve bewegingen die zich inzetten voor maatschappelijke verandering. Verandering is niet goed, en het zou de machtspositie van de kerk in het vreedzame en democratische Latijns Amerika van de jaren 80 kunnen aantasten. Hij bracht alle machtsmiddelen van het Vaticaan in stelling om die beweging te dwarsbomen.
Hij steunde de vorige paus in zijn pogingen de wereld dichter bij elkaar te krijgen. Maar hij was minder te spreken over Johannes Paulus' boetedoening tegenover joden, protestanten en slachtoffers van de kerk. Ook de initiatieven van de vorige paus tot toenadering naar andere geloven konden bij hem weinig waardering rekenen. Daarom schreef hij in 2000 in het officiële Vaticaanse document 'Dominus Jesus' dat er buiten de kerk van Rome geen verlossing mogelijk is. Andere kerken zijn "in de eigenlijke betekenis" geen kerken.
Door zijn rotsvaste conservatieve overtuiging en vanwege zijn functie als prefect kreeg hij vaak de vervelende klussen toegeschoven en moest hij uitspraken doen die niet bij iedereen goed vielen:
- In 2001 moest hij de richtlijnen van de kerk over sexueel misbruik binnen de kerk verkondigen.
In 2003 schreef hij in opdracht van het Vaticaan een richtlijn om regeringen ervan te overtuigen dat het door Nederland voor homoseksuelen opgestelde huwelijk een gruwel was in de ogen van de rooms-katholieke kerk. Zijn document telde 12 pagina's met oproepen aan bisschoppen en regeringsleiders om zich te verzetten tegen wetten die gelijke rechten zouden geven aan homo's. Immers: "Het huwelijk is heilig en homoseksuelen gedragen zich nu eenmaal tegen natuurlijke en morele wetten".- Hij is voorstander van het verbod op condooms, zelfs in werelddelen zoals Afrika waar het aids-virus miljoenen slachtoffers eist. "Sex voor je plezier" kan natuurlijk niet, sex is er alleen om je voort te planten en om nieuwe katholieken op de wereld te zetten.
- Hij adviseerde Amerikaanse bisschoppen om de communie te weigeren aan politici als presidentskandidaat John Kerry die er liberale opvattingen op na houden over abortus.
- Hij bekritiseerde het feminisme, dat vrouwen zou 'opzetten tegen mannen'.
Een aantal van zijn bijnamen: 'Grootinquisiteur', 'Duitse Herder', 'Pantserkardinaal', 'Gods Rottweiler', en de leukste: 'Papa Ratzi'.
Zoals je ziet, een man met een duidelijke mening, een grote tolerantie naar anders denkenden, een gezond wereldbeeld en een goed idee waar een godsdienst in de 21e eeuw aan moet voldoen. Zijn vrolijke uitstraling is geen toeval: hij heeft dezelfde geboortedag (16 april) als Charlie Chaplin.
Het is natuurlijk de enige echte Paus Benedictus XVI!
