Wie o wie is het deze week?
-
12 september 2005
Geboren in 1947 in Texas. Maar dat is eigenlijk niet helemaal zeker, misschien was het ook wel 1951. Hij zegt er zelf over: "1947 or 1951? 1951. I have it on my passport and driving licence. I said 1947 in my autobiography because I just wanted to maintain a constant lie. I was born in 1951 but see what a great thing it is, because everybody asks me? And I can keep it up - I can tell you I was born in 1952. Names and ages piss me off. So I just continually lie". Dit is meteen een goed voorbeeld over zijn levenshouding: hij neemt het allemaal niet zo serieus. Dat kwam ook wel een beetje door zijn vader, die een echte alcoholist was en af en toe voor een paar dagen verdween.
Tijdens zijn highschooljaren speelde hij American Football. Hij had het juiste postuur hiervoor, en hij was redelijk succesvol hierin. Maar zijn hart lag ergens anders, toen hij moest kiezen tussen football of meedoen met het schooltoneelstuk koos hij voor het laatste.
Hij werd opgeroepen voor dienstkeuring, maar hij had daar niet zoveel zin in. In een poging om afgekeurd te worden kwam hij 40 kilo aan, maar ondanks zijn gewicht, een slechte schouder, kleurenblindheid en een talent om hersenschuddingen op te lopen werd hij goedgekeurd. Zijn uiteindelijke oproep heeft hij genegeerd en om een of andere reden kwam hij daar mee weg.
In de jaren 60 speelde hij in wat bandjes en trad hij op in toneel- en musicalvoorstellingen. Hij speelde onder andere in Hair, in Shakespeare's As you like it en in de oorspronkelijke toneelversie van The Rocky Horror Picture Show. Allemaal heel mooi, hij verdiende er zijn brood mee, maar dat was het dan ook wel.
Zijn grote doorbraak kwam toen hij ook gevraagd werd bij de verfilming van de Rocky Horror Picture Show. In deze geniale film speelt hij Eddie, een voormalig hulpje van Dr. Frank-N-Furter. Voormalig, want hij ligt ingevroren in de vriescel. Zijn bijdrage in de film bestaat uit het op een stoere motor uit de vriescel rijden, een rock'n'roll-liedje zingen, dikke indruk maken op Rocky en vervolgens de vriescel weer invluchten, achtervolgd door de jaloerse Dr. Frank-N-Furter met een ijsprick. Verderop in de film komt hij nog even terug als hoofdgerecht.
In 1977 maakt hij met producer Jim Steinman een LP genaamd Bat out of Hell. Bombastische rock'n'roll, met allemaal hele lange liedjes. Kenmerkend is de typische Jim Steinman-sound, veel gitaar, piano en achtergrondkoortjes, en de songteksten die allemaal een verhaaltje vertellen.
Het bekendste nummer van de LP is Paradise by the Dashboard Light, een duet dat-ie samen met Ellen Foley zingt. Zoals zoveel bekende nummers kan iedereen de tekst meezingen, maar niemand weet nou eigenlijk precies waar het over gaat. Het is in ieder geval géén happy end... De bijbehorende clip was indrukwekkend: een dikke zwetende zanger die samen met een lief klein onschuldig meisje een boel herrie op een podium maakt. Iedereen had meelij met haar, iedereen was bang dat hij haar op zou eten. Het meisje in de clip is overigens niet Ellen Foley, maar Carla deVito, want onze Ellen was te dronken/te druk/te lelijk voor de clip.
Het nummer wordt sindsdien op elke bruiloft gedraaid. Ook was het wekelijks te horen in de Arbeidsvitaminen, totdat Wim Richter (de presentator) doodging. Nu hoor je het nog maar 1x per maand ofzo... Paul de Leeuw heeft er samen met Imca Marina een Nederlandse versie van gemaakt die trouw blijft aan het origineel: dikke zanger, lelijke zangers.
Een vervolg-LP was gepland, maar dat ging helaas niet door. Wegens stem- en andere lichamelijke problemen was onze knapperd niet meer in staat om te zingen. Pas in 1990 liet onze knapperd weer van zich horen. Hij deed mee met een SlimFast-afvalplan en verloor maar liefst 84 kilo! Jawel dames, het kan écht!
Eenmaal afgevallen ging het weer goed met hem. Hij bracht een nieuwe LP uit met de briljante titel Bat out of Hell 2. Hiervan werden zo'n 18 miljoen exemplaren verkocht, weliswaar slechts ongeveer de helft van het aantal dat deel 1 verkocht had, maar het bracht hem wel weer helemaal in schijnwerpers terug. Hij trad weer op, en hij speelde in menig film een klein rolletje. "Hee was dat niet ehhh oh hij is alweer uit beeld."
Misschien wel zijn grootste succes kwam in 1997: hij mocht meedoen met de film van de Spice Girls. Hij bestuurt de Spice Bus, een erg verantwoordelijke taak. Stel je voor dat hij per ongeluk de Thames in rijdt, dan zouden alle vijf de Spice Girls verdrinken. Ik moet er niet aan denken. Onnodig om te zeggen dat hij, ondanks zijn kleine rol, de échte ster van de film was. Zijn mooiste regel uit de film: "Hey man, I love these girls, and I'd do anything for them, but I won't do that.".
Echt veel nieuwe muziek maakt hij niet meer. De LP's die na Bat out of Hell 2 nog het daglicht zagen klonken als de outtakes van zijn eerdere LP's. Heel herkenbaar, maar dat is dan ook alles. Gelukkig heeft-ie dat ook zelf door, dus tegenwoordig doet hij meer aan losse Goud-van-Oud- en Herinnert-u-zich-deze-nog-nog-nog-optredens. Daarnaast zet hij zich in voor allerlei goede doelen, zoals de Hurricane Relief.
Wat leuke Meatloaf-links:
Zijn eigen website
Maak je eigen Meatloaf
Maak een andere eigen Meatloaf
Bat out of Hell-lustrumpagina met heel veel links
Multimedia-belevenissen:
Paul de Leeuw en Imca Marina zingen het ook
De clip
(85 MB)De karaoke-meezingversie
(77 MB)
